رمان کوری

درباره ی رمان کوری:

رمان کوری اثر ژوزه ساراماگو نویسنده ی پرتغالی است. این رمان در سال 1998 موفق به دریافت جایزه ی نوبل شد. داستان از یک چهاراره آغاز می شود. جایی که اولین نفر بینایی خود را از دست می دهد. رفته رفته و در طول داستان افراد دیگری نیز کور می شوند. به طوری کهدولت احساس خطر کرده و آن ها را قرنطینه می کند …

از روی این کتاب در سال 2008 فیلمی نیز ساخته شده است.

بخش هایی از رمان:

• مزیتی را که این کورها از آن برخوردار بودند می توان توهم نور نام نهاد. در واقع برایشان فرقی نمی کرد که شب است یا روز، اولین پرتو سپیده دم است یا گرگ و میش غروب، آرامش دم صبح است یا غوغای دم ظهر، این کورها پیوسته در احاطه سفیدی روشنی بودند مثل خورشیدی که از ورای مه بتابد.
• با گذشت زمان همراه با رشد اجتماعی و تبادل ژنتیکی کار ما به آنجا کشیده که وجدان را در رنگ خون و شوری اشک پیچیده ایم و انگار که این هم بس نبوده، چشمها را به نوعی آیینه رو به درون بدل کرده ایم، نتیجه این است که چشمها غالبا آنچه را سعی داریم با زبان انکار کنیم بی پروا لو می دهند.
• دنیا همین است که هست، جایی است که حقیقت اغلب نقاب دروغین می زند تا به مقصد برسد.
• اگر نمی توانیم مثل آدم زندگی کنیم، دست کم بکوشیم مثل حیوان زندگی نکنیم.