نامه به کودکی که هرگز زاده نشد رمانی به زبان ایتالیایی از اوریانا فالاچی‏، نویسنده و خبرنگار ایتالیایی است که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد. این کتاب با زاویه دید اول شخص و در قالب نامه‌‌ای از راوی داستان، یک زن جوان که گویا خود فالاچی است، با جنینی که در رحم خود باردار است نوشته شده که فرزند نازاده‌اش را از مصیبت‌های دنیا و بی‌رحمی آن می‌آگاهاند.

این کتاب برنده جایزه الکس در سال 2016 و نامزد دریافت بهترین کتاب سال 2015 نشریه لس آنجلس تایمز می باشد.شرح:همیشه فکر می‌کردم تمام زبان‌های دنیا مانند رمز هستند، به محض این‌که الفبای یک زبان را فرا گرفتید دیگر خواهید توانست کلمات را به زبان خودتان، به زبانی قابل‌فهم مبدل سازید. فکر می‌کردم نهایت تفاوت آدم‌ها در همین خلاصه می‌شود. اما شتک‌های خون روی لباس اجساد داخل گودال، شبیه طرحی از الفبایی مرموز شده بود که باعث شد ناگهان تمام تفاوت‌ها را درک کنم. درک کردم چگونه یک خانواده از هم می‌پاشد و خانواده‌ای دیگر به زندگی خود ادامه می‌دهد. درک کردم فرق بین صرب‌ها و کروات‌ها، بسیار عمیق‌تر از تفاوت آنها در شیوه نوشتن کلمات است. بمباران‌ها را درک کردم. نشستن بر کف زمین آن هم در حالی که پنجره‌ها پوشانده شده‌اند و گذراندن شب‌ها در اتاقکی سیمانی را درک کردم...