در میان اغتشاشات بی مانندی که در قرن سیزدهم حاکم بود، در شهری از شهرها به نام قونیه، یک عالم اسلامی می زیست. این شخصیت برجسته که بسیاری او را مولانا "به معنای آقای ما" می نامیدند، مریدان و شیفتگان بی شماری از چهارگوشه عالم داشت. مردم او را چراغی می دانستند که راه مسلمانان را روشن می کرد. نام دیگرش جلال الدین رومی بود. در سال 1244، رومی با شمس تبریزی آشنا شد. شمس، درویشی دوره گرد، ساده و اهل دل بود که زبان بی پروایی داشت. دوره ای که با آشنایی آنها آغاز شد، اساس زندگی هر دو را تغییر داد. این دوره، آغاز چنان شیفتگی منحصر به فرد و درستی بود که صوفیان در سده های بعد آن را به پیوستن دو اقیانوس تشبیه کردند...